De keuken en eetkamer

Sam liet zich maar gewoon meesleuren door Avanti voor de zoveelste keer. Hij wierp nog even een snelle blik op het meisje dat Avanti gewoon leek te negeren, maar schonk verder geen aandacht meer aan haar. Het was sowieso geen goed idee om tegen Avanti in te gaan op dit soort momenten had hij wel gemerkt, werd ze weer zo chagrijnig door.. en dat moesten ze natuurlijk niet hebben. Hij snapte ook niet helemaal waarom ze zich nog wilde opmaken, naar zijn gevoel zag ze er zo ook al hartstikke goed uit, maarja. Meisjes en make-up..

Avanti plantte hem op zijn bed neer en trok haar kledingkast open. Daar waar ze vandaag zoveel werk aan had gehad, had ze binnen de twee minuten weer om zeep geholpen. Het ene na het andere kledingstuk zwierde ze uit de kast en af en toe ging ze er even mee voor de spiegel staan. "Jeetje, ik kan het niet op 10 minuten!!!" Gilde ze hysterisch, maar wel lachend hoor. 't Was allemaal heel grappig en leuk wel. Zonder enige waarschuwing trok ze haar topje over haar hoofd uit en rommelde ze tussen de berg leuke kleedjes die op een hoopje op de grond lagen. Waar was die rooie nou?!! Ze had hem net nog vast gehad!!!

Sam was helemaal niet aan het opletten geweest toen Avanti weer eens hysterisch alles door elkaar aan het gooien was. Hij merkte zelfs amper dat er zo nu en dan een kledingstuk tegen hem aankwam zo erg was hij in gedachten verzonken geweest. Over vandaag, maar ook over morgen. Morgen.. Morgen zou geweldig worden! Net toen Sam er weer een beetje bij was met zijn hoofd merkte hij Avanti op. Zonder shirt. Om het nog even wat erger te maken stond er natuurlijk ook nog net een spiegel achter haar zodat hij.. tja, meer zag dan hij gewend was. Voor de zoveelste keer die dag kleurden zijn wangen rood, maar dit keer was het niet van schaamte. WAAR WAS ZE MEE BEZIG?! Ohgod, als ze er nu verschrikkelijk uitgezien had, maar nee! Dat ook nog niet eens!!! Het kostte hem dan ook veel te veel moeite om zijn ogen van haar af te houden en dat vond hij al helemaal vreselijk. Waarom kon hij niet gewoon wegkijken!? Straks dacht ze nog dat hij haar aan het bekijken was! EN DAT WAS HIJ HEUS NIET HOOR!!!! Misschien een beetje en ohgod dit was niet goed. Snel liet Sam zich helemaal op zijn bed vallen, zijn hoofd half in de koffer die nog op bed stond en waar hij in begon te rommelen. Hij deed gewoon net of hij niks gezien had ja!!!

Avanti plukte twee leuke jurkjes uit het hoopje en hield ze om de beurt voor zich. "Hmm..." Jeetje hallo de 10 minuten waren vast al eeuwen voorbij!!! "Sam!" Ze draaide zich om en trof hem met zijn hoofd in zijn koffer aan. Eh? Nou? "Sam! Opletten!" Ze klapte in haar handen om dat joch tot orde te roepen. "Ja? Heb ik je aandacht? Deze of... Deze?" Ze hield de jurkjes om beurt voor zich en trok afwachtend een wenkbrauw op. Hallo met zijn hoofd in z'n koffer was hij echt geen hulp hoor?!

'De blauwe!' antwoordde Sam snel, zonder echt te kijken. Hij hoopte ontzettend hard dat ze een blauw jurkje in haar handen had en hem geloofde, want hij ging echt niet meer kijken zolang hij wist dat ze geen truitje aanhad. Echt niet. Was ze gestoord ofzo?! Hij was een jongen!!!!!!! Dan ging je toch niet als meisje zijnde zo zonder truitje of wat dan ook voor een jongen staan! Toch niet eentje die je amper kende?!

Avanti keek fronsend in de spiegel. De blauwe? Echt? Ze had toch echt verwacht dat hij de rode zou zeggen hoor! "Oke!" Antwoordde ze vrolijk. Het werd dus de blauwe! Ze legde het blauwe jurkje op haar bed en trok haar jeans uit. Daarbij verloor ze ook nog eens haar evenwicht en stond ze op een gegeven moment door de kamer te huppelen met één been nog in haar broek en het andere eruit. Gelukkig lieten de cameramensen haar tenminste met rust bij het omkleden!! Enkele seconden later trok ze het jurkje aan en haalde haar handen door haar haar. "Oke, ik ben klaar denk ik? Of moet ik nog wat make-up bijwerken?" Praatte ze tegen haar spiegelbeeld.

Zodra hij die woorden hoorde durfde Sam eindelijk weer adem te halen! Hehe! Ze had iets aan! En helaas er waren al tien minuten voorbij dus het was te laat voor make-up. Snel sleurde hij Avanti mee richting de oprit. 'We zijn al bijna te laat!' verklaarde hij. Pas toen hij uiteindelijk tot stilstand kwam merkte hij op hoe geweldig ze eruit zag in het jurkje. 'You look amazing..' bracht hij uit, terwijl zijn gedachten ongewild weer teruggleden naar een paar minuten geleden. Dit was zo slecht. Hij was dan ook blij toen de taxi eindelijk voor hun neus stond en hij instappen kon. Na Avanti natuurlijk. Als een heuse gentleman hield hij de deur voor haar open en wist hij een glimlach op zijn gezicht te toveren. Ze bracht hem ook gewoon helemaal in de war!

"Ja tuurlijk gekkie! Jij koos toch de blauwe!" Grinnikte Avanti. Hallo het zou wat geweest zijn als hij opeens deed van 'oh ieuw, nee toch maar de rode schat!'. Tsssk, dan had ze hem een klap verkocht hoor! Oke nee, zo was ze niet, maar toch! Een figuurlijke klap dan. Ze stapte in en vroeg aan de chauffeur of hij misschien ergens een leuk restaurantje wist. In het centrum van de stad waren vast zet restaurantjes, dus gingen ze daar wel heen.


(Zullen we verder gaan bij Plaza Mayor??? Daar zijn wel restaurantjes vind ik!!!)